در مورد دستمالهای کاغذی، این دستمالها به لطف کمک بازار ژاپن تا اواخر قرن نوزدهم به عنوان یک صنعت توسعه پیدا نکردند.
این کار در سال 1887 آغاز شد، زمانی که دستمال سفره های سوغاتی در انگلستان، به ویژه در بریتانیا، شروع شد.
پس از اینکه شرکت انگلیسی جان دیکینسون با مسئولیت محدود دستمال حوله ای پارچه ای تزئین شده را از ژاپن خریداری کرد، لوگوها و سایر اطلاعات مرتبط با بازاریابی را در بالا چاپ کرد و آنها را به سوغاتی تبدیل کرد.
به گفته دایره المعارف Ephemer، این ترکیب کمی عجیب از ظریف و خام بود. موریس ریکاردز، نویسنده توضیح داد: «بیشتر طرحهای حاشیه نسبتاً اختصاص داده شده بودند، اما چاپ روی آن معمولاً ابتدایی بود.
(در صورتی که می خواهید از نزدیک به برخی از دستمال های تزئینی مربوط به آن دوران نگاه کنید، پرینستون تعدادی دارد.)
اما حتی با به دست آوردن شهرت، آنها به عنوان یک بلای ناهار خوری رسمی دیده می شدند.
هلن تامپسون از مجله بروکلین در یک ستون سندیکایی از سال 1896 به برخی تردیدهای اولیه در مورد دستمال کاغذی اشاره کرد:
«دستمال کاغذی! چه کسی تا به حال چنین مزخرفاتی شنیده است! چه فایده ای دارند؟» از جمله تعجبهای بسیاری بود که زنان خانهدار خوب برای اولین بار متوجه شدند که دستمالهای برف پاک کن برای استفاده روی میز فروخته میشود.
آنها مربع هایی از کاغذ نازک و سفید را برای خود ترسیم کردند که در اولین تلاش برای استفاده از آنها می شکند، و آهی از بیهودگی ژاپنی ها به خاطر زحمت ساختن چنین مقالاتی می کشیدند.
اکنون، اما از آنجا که ارزش آنها مشخص شده است، هر مهمانی پیک نیک باید به خوبی با این مربع های کوچک هنر ژاپنی عرضه شود.
هتل ها و پانسیون ها شروع به استفاده از آن ها کرده اند تا مهمانانشان بسیار خوشحال شوند و دیری نمی گذرد که رستوران ها، قایق های بخار و حتی خانواده های خصوصی از آنها استفاده خواهند کرد.
دستمالهای کاغذی تا حدود دهه 1950، زمانی که محصول بهبود یافت و راحتی بر آن افزوده شد، بهعنوان یک چیز تقلبی در محیطهای اجتماعی دیده میشد.
یک نقطه عطف بزرگ در سال 1948 اتفاق افتاد، زمانی که امیلی پست، نویسنده آمریکایی آداب معاشرت، مهر تاییدی جزئی به دستمال کاغذی داد.
وقتی از او پرسیدند که بهتر است از یک دستمال پارچهای دوباره استفاده کنیم یا از یک دستمال کاغذی تازه استفاده کنیم، او به سراغ کاغذ رفت.
او در آن زمان گفت: «استفاده از دستمالهای کاغذی بسیار بهتر از دستمالهای کتان است که در صبحانه استفاده میشد.