زیتون پرورده شرکتی عمدتا برای تولید روغن زیتون کشت می شود. زیتون‌های تازه و فرآوری‌نشده غیرقابل خوردن هستند، زیرا تلخی شدید آن‌ها ناشی از گلوکوزیدی است که می‌توان آن را با درمان با یک قلیایی رقیق مانند لیمو خنثی کرد.
استفاده از نمک نیز مقداری تلخی را از بین می برد. میوه فرآوری شده را می توان به صورت رسیده یا سبز مصرف کرد. روغن زیتون به پنج درجه طبقه بندی می شود.
بکر، از اولین پرس که مطابق با استانداردهای تعریف شده است. خالص، یا خوراکی، مخلوطی از تصفیه شده و بکر. تصفیه شده، یا تجاری، متشکل از لامپانت که اسید، رنگ و بو از آن حذف شده است.
روغن لامپانت، با اسید بالا، که به دلیل استفاده از آن به عنوان سوخت لامپ نامگذاری شده است، که از فشار دوم خمیر باقیمانده با آب داغ به دست می آید (برخی از روغن های بکر پایین تر به عنوان لامپانت طبقه بندی می شوند) و سولفید، استخراج شده با حلال و تصفیه مکرر.
تغییرات آب و هوایی جهانی، به ویژه گرمایش زمین، بر کارایی تولید زیتون و همچنین کیفیت محصول آن تأثیر می گذارد. اندازه و محتوای آب میوه بسته به عملکرد میوه زیتون همراه با منطقه، آب و هوا، موقعیت جغرافیایی و همچنین کاربردهای کشاورزی متفاوت است.
فعالیت های انسانی نیز تا حد زیادی بر اکولوژی آن تأثیر می گذارد. این گیاه مناطقی با زمستان‌های معتدل و فصل‌های بارانی کوتاه را ترجیح می‌دهد.
اما با تابستان‌های طولانی و خشک، رویشگاه‌های آفتابی، خاک‌های خشک با زه‌کشی خوب، فقیر، لومی، رسی-لومی، کمی آهکی، سنگ‌ریزه‌دار و غنی از مواد مغذی، با pH حدود 6- مواجه است.
به خشکی مقاوم است اما از زمستان های سخت و آلاینده های هوا که بر تولید آن تأثیر می گذارد رنج زیادی می برد. اگرچه گیاه زیتون دمای بین 7- تا 40 درجه سانتی گراد را تحمل می کند،
